زهرا کوچولو مسافر کربلا

این زهرا خانوم ماست که توسط مادری ساندویچ شده: ...

آمدم بگويم دوباره زهراي خودمان شدي ....... با همان گريه ها و ضجه هاي شبانه ! بعدا نوشت : دخترک تا ٥ صبح یکسره بیتابی می کرد .

دخترک دو سه روزی است خوش اخلاق شده فکر کنم اثر امپرازوله. دیروز بی سابقه ترین روز عمرش راگذراند : شیر می خورد و می خوابید و می خندید! اینقدر این بچه بی تابی میکرد ( از اول تولدش تا دو سه روز قبل ) وقتی آرام میشد یا می خوابید من و بابایی نگرانش میشدیم که نکنه مریض شده ! یعنی تو اون روزای وحشتناک مریضی من هم این بچه لحظه ای چشم روی هم نمیذاشتا ! دائم گریه می کرد و شیر می خواست. خدا انشالا همه مریضا رو شفا بده این دختر کوچولو ما رو هم از نگاهش محروم نکنه . امروز دخترک یک ساعت و نیم تو تختش با خودش بازی کرد و اجازه داد مادر خواب آلودش یه سری رو بالش بذاره ! ساعت ٩:١٥ همراه مامان جونش برای صرف صبحانه تشریف برد طبقه پایین پیش پدربزرگ و مادربزرگش...

"نیت کردم بچه ام رو سال دیگه با کالسکه پشت دسته عزاداری حضرا زهرا سلام الله علیها ببرم " نیتی که من پارسال شب شهادت حضرا زهرا سلام الله علیها، توی یه شب بارونی ، پشت دسته عزاداری مسجد حضرت ابوالفضل علیه السلام کردم و امشب سه تایی رفتیم تا نذر مامان رو ادا کنیم باز هم در یک شب بارانی. و عجیب دلم به یاد دوستانم بود که این روزها در انتظار فرشته ای کوچک از جانب خدایند.           ...

سختی بیماری یک طرف ، غصه دخترک یک طرف. دلم برایش می سوخت که مادرش را کنارش حس نمی کرد ، آغوش مادرش پرمهر ولی خسته بود  ، آن قدر خسته که حتی نمی توانست جثه کوچک او را تحمل کند . دلم برای دخترک می سوخت که قرار بود از مادرش جدا شود. گرچه زن دایی با سخاوت حاضر شده بود شیره جانش را بین او و دردانه اش قسمت کند ومادری واقعاً در حقش مادری می کرد ولی جگرم می سوخت برای آن لحظه ای که او گریه کند و بر خلاف همیشه که هنگام گریه می شنید : گریه نکن عزیزم مامان اینجاست ، " مامان " کنارش نباشد. دخترم چقدر تنها می شد . اصلاً بچه بی مادر چقدر تنهاست . همه عالم هم که مهر و محبتشان را نثارش کنند بازهم بی کس است. همه مادرها این را می دانند، همه مادرها جگر...

كم كم دارد يادم مي رود شب هايي را كه قبل از ساعت ٣ مي خوابيدم . همانطور كه بعدا يادم مي رود شب هايي را كه ساعت ٣ مي خوابيدم ! حسرت زود خوابيدن و خوب خوابيدن را نمي خورم ولي بعدها حسرت اين دير خوابيدن ها و بد خوابيدن ها در كنار دخترك را خواهم خورد. اينكه اينجا از شب زنده داري هايمان مي نويسم دليل دلزدگي نيست ، دليلش اين است كه من اين شبها را دوست دارم و دوست دارم كه يادم بماند شيريني شان را . دوست دارم امشب يادم بماند شبي كه با پشتوانه ٥ ساعت خواب در ٢٤ ساعت قبل ، تا ساعت ٢:٣٠ با دخترك بيداريم و من وجودم لبريز از رضايت است....

از سه شنبه روضه خانه مادری شروع شد . مراسمی که یک سال منتظر بودم با کوچولوم در آن شرکت کنم که خدا رو شکر روزیمان شد. دوشنبه شب زهرا بدقلقی می کرد: مثل همیشه !  کلی توی خونه راهش بردم ، ازش خواستم دعا کنه ما بتونیم فرداصبح بریم روضه ، دعا کنه خانم ما را به مجلسشان دعوت کنند. اعتقاد عجیبی به دعوت در این مجالس دارم تا توفیق و دعوت نباشد پای آدم به اینجاها نمی رسد حتی اگر خانه مادرم باشد . زهرا رو که بردم کلی همه ذوق کردن آخه مجلس قبلی که ماه صفر بود نینی تو دل من بود . کریر زهرا رو گذاشتیم روی اپن آشپزخانه . سنران گفت بچت دختره یا پسر؟ گفتم دختره. گفت : همونه ، به نمایش گذاشتیش ! تازه برای سلامتی "نوزادمون" صلوات هم فرستادن. فسقلی یه کم ...

دست شون درد نكنه ..... اگر نبودن معلوم نبود بتونم اين شام يخ كرده رو الآن بخورم يا نه ( منظور از الآن ساعت ١٢ شبه ) ، من كه خيلي ازشون راضيم ، دخترك هم دوست شون داره ، براشون دست و پا ميزنه، مي خنده و آغون مي كنه . البته بيشتر از پنج شش دقيقه نمي تو نه تحملشون بكنه، من به همين چند دقيقه كه الآن به پايان رسيد! هم قانعم . الاقل تا صبح گرسنه نموندم. من برم به احياي امشب برسم . راستي خرساي مهربون بالاي تخت زهرا رو مي گفتما!!!       ...

این هم عکسهای دخترک شب زنده دار و خندان ساعت3:30 دقیقه بامداد :             ...

ساعت ٢ بامداد : زهرا از ساعت نه و نيم كه شير خورده و خوابيده بيدار نشده. بغلش مي كنم ، مي آييم توي هال ، بين خواب و بيداري نيم ساعت شير مي خورد . مي گذارمش توي تختش ، دراز مي كشم ، يادم مي ايد كه رانيتيدش را ديشب نداده ام . دارويش را مي دهم ، نيم سي سي هم ويتامينش مانده ، ان را هم ميدهم ، انگار توي گلوي دخترك گير مي كند ، بغلش ميكنم ، به پشتش مي زنم و دوباره مي آييم توي هال . يه كم شير مي خورد و خوابش مي برد . دوباره ميگذارمش توي تختش و دراز مي كشم .چند دقيقه بعد بيدار مي شود . دوباره بغل دوباره هال ! راهش مي برم ، آروغش را مي گيرم ( حافظه كوتاه مدتم خراب شده فكر كنم اين وسطا دوباره شير خورد) مي گذارمش توي كرير ، چشمان دخترك به سان دو نورا...