اللهم صلی علی علی ابن موسی الرضا المرتضی ....

اولین جمله ای که در دفتر خاطرات مجازیمان که آن روزها اسمش " حسین کوچولو ، مسافر کربلا " بود  ، نوشتم  سلام بر " امام رئوف " بود . امام مهربانی ها ، در آستانه شب آرزوها ، ما را به آرزویمان رساندند و اذن اولین ورود سه نفره مان به بارگاهشان را امضا زدند.

چهارشنبه 10 اردیبهشت

پنجشنبه اول رجب ، شب آرزوها ، رواق دارالمرحمه

جمعه 11 اردیبهشت ، زهرا در سفر آسانسور ، رواق دارالحجه

جمعه 11 اردیبهشت ، صحن انقلاب ، در صف نماز جمعه

زهرا و " آبه " های حرم

مثل همه زائر کوچولوها ، زهرا هم عالمی داشت با این مهرها :

و در پایان دیالوگ دوست داشتنی من و زهرا در مشهد :

من : زهرا ! کجا اومدیم مامان ؟

زهرا : مش (= مشهد )

من : زیارت کی اومدیم مامان ؟

زهرا : " آقا "

من : آقا رو دوست داری ؟

زهرا : بَ (= بله )

اللهم لا تجعله اخر العهد من زیارتی ابن نبیک و حجتک علی خلقک

واجمعنی و ایاه فی جنتک 

واحشرنی معه و فی حزبی مع الشهداء و الصالحین