کودک شش ماهه

مادری حس غریبی است . از همان لحظه ای که فکر می کنی شاید مادر شده شده باشی رنگ و لعاب زندگیت عوض می شود. حتی آن موقعی که کودکت به اندازه دانه سیب است و در وجودت رشد می کند خیال دل کندن از او بیچاره ات می کند . کودک من الان شش ماهه است . شش ماه را با همه فراز و فرودهایش ، با همه اشکها و لبخندهایش ، با هم سپری کرده ایم . دو ماهی است که تکانهایش را احساس می کنم . اول آرام بود . حالا مثل یک ماهی در دل من به این سو و آن سو می رود . دوست دارم تکانهایش را . همه دوست دارند شیطنتهایش را. بالا و پایین رفتن شکمم برای من و بابایش آخر زندگی است . ته خوشبختی است .

شش ماهگی فصل عجیبی است برای ما . چه بچه مان در آغوشمان باشد چه درونمان. کودک من هنوز به دنیا نیامده . من امسال کودکی در آغوش نداشتم تا لباس علی اصغر بر تنش بپوشانم و هم نوا با رباب شوم . کودک من هنوز مثل علی اصغر شیرین نشده ، خنده نمی کند و دست و پا نمی زند برای مادر و بابا. من هنوز چشمان کودکم را ندیده ام. هنوز در آغوشش نگرفته ام . دستان کوچکش را نبوسیده ام . کودک من اما با تمام نیامدنش برای ما شیرین است برای ما دنیایی است که قبلًا نداشتیمش . کودک من  الان شش ماهه است ، همسن علی اصغر نیست ولی همسن پسر کوچکی است که او هم دنیای مادر و پدر مظلومش بود . پسر کوچکی که قرار دل مادر بود و عزیز دل پدر .

کودک من الان همسن کودکی شش ماهه است که اولین شهید راه ولایت به حساب می آید. اولین فدایی ولایت . کودکم الان همسن "محسنی" است که اشقیا آسمانی اش کردند. گاهی اوقات که کودکم با تکانهایش دل من را می برد فکر می کنم "محسن " هم این گونه برای مادرش دلبری می کرده . "محسن " هم زنده بوده و زندگی می کرده ."محسن " هم ....

نامردان و نامردمان شش ماهه کشی را از مدینه آغاز کردند . داغ شش ماهه ها را بر دل پدرها و مادرها گذاشتن از بعد از سقیفه باب شد .

این قسمت را از کتاب کشتی پهلو گرفته می نویسم :

مادر مرا از عاشورا مترسان . مرا به کربلا دلداری مده. عاشورا اینجاست ! کربلا اینجاست! اگر کسی جرئت کرد در تب و تاب مرگ پیامبر ، خانه دخترش را آتش بزند، فرزندان او جرئت می کنند خیمه های ذراری پیامبر را آتش بزنند .

من بچه نیستم مادر ! شمشیرهایی که در کربلا به روی برادرم کشیده می شود ، ساخته کارگاه سقیفه است . نطفه اردوگاه ابن سعد در مشیمه سقیفه منعقد می شود.

اگر علی اینجا تنها نماند که حسین در کربلا تنها نمی ماند ....

هنوز آب تغسیل پیامبر خشک نشده خانه اش را آتش زدند . آن آتش که عصر عاشورا به خیمه ها می گیرد ، مبداش اینجاست . ...

من کربلا را میان در و دیوار دیدم وقتی که ناله تو به آسمان بلند شد .

بعد از این هیچ کربلایی نمی تواند مرا اینقدر بسوزاند ...

خدا لعنت کند کسانی که داغ این شش ماهه را بر دل مولا گذاشتند . خدا لعنت کند کسانی که داغ شش ماهه شیرین کربلا را بر دل آقا گذاشتند .

خدایا از تو مدد می خواهیم  تا نکند که ما داغی بر دل " آقا " گذاریم .