چرا نبودیم ؟

سلام اینکه ما کجا بودیم و چه می کردیم برای خودش ( در واقع برای من) داستانی دارد . مادری و پدربزرگ یک سفر هفت هشت روزه رفته بودن ، بابایی زرد زخم گرفته بود و از ترس اینکه دخترک نگیرد دست به زهرا نمی زد که هیچ ، مدام هم می گفت وای دستم خورد به کریرش ، وای دستم خورد به پتوش وای ... با این اوصاف علی (بنده ) مانده بود و حوضش . دخترک باید واکسن دوماهگیش را میزد .  بچه های دور و برم را  دیده بودم که بعد از این واکسن یه حال اساسی به مامان باباهاشون داده بودن ! دلتنگی  داشت دیوانه ام میکرد ، استرس دست تنها بودن در نگهداری از زهرا بعد از تزریق واکسن هم اضافه شد ، یکسری جریانات حاشیه ای هم روح و روانم را به هم ریخته بود . اضافه کنید به اینها دیدن دوباره خون روی لباسهای زهرا که در اثر بالا آوردن ایجاد شده بود که داغونم کرد و علاوه بر اینها ایجاد یک زخم مشکوک به زرد زخم روی صورتم و شروع به خوردن یک آنتی بیوتیک خفن که واقعا  از پا انداختم .

خداییش دیگه دل و دماغ می موند برام که بیام وبلاگ به روز کنم ؟؟؟

پانوشت : خدا خیر بده این شبکه پویایی ها رو ! یه پا کمک بودن برای من تو اون روزها !

زهرا در حال دیدن آنه شرلی با موهای قرمز در اول اردیبهشت ( اولین و آخرین باری که تنهایی پستونک خورد)